Ο Χρόνος μας , μιά διάσταση που δεν εντοπίζουμε ποτέ ,ο Χρόνος
μας που δεν οριοθετείται, ο Χρόνος μας που φεύγει ,τρέχει και χάνεται...
Πως μπορεί κανείς να παγιδεύσει το Χρόνο; Πως μπορεί να
σταματήσει το ανελέητο ταξίδι της άμμου μέσα στην κλεψύδρα;
Πως ξαναζωντανεύει το κλάσμα ενός δευτερολέπτου που έχει
γίνει παρελθόν;
Το ανοιγόκλεισμα ενός διαφράγματος , ο ξερός ήχος της φωτογραφικής
μηχανής είναι το μαγικό ραβδί που σταματά για μας το Χρόνο.
Μιά φωτογραφία μπορεί να προσδιορίσει μιά σκέψη, ένα συναίσθημα,
το άρωμα ενός τοπίου ,το χρώμα ,την αίσθηση του αέρα ,οτιδήποτε πέρασε
από μπρός μας και το κλίκ κατάφερε να το κρατήσει για πάντα μπροστά
στα μάτια μας.
Πόσα κλίκ δεν έχουν γίνει μάρτυρες και στοιχεία γεγονότων που έχουν
περάσει στην παγκόσμια ιστορία!!
Πως ένα κλίκ αιχμαλωτίζει το παιδικό βλέμμα ένος κουρασμένου πιά
ηλικιωμένου!
Πόσες πληροφορίες μπορούμε να αντλήσουμε για τις εποχές περασμένων
δεκαετιών; Πως από τα τριμένα πανωφόρια και τα δαντελωτά φορέματα
του '30 ,'40,'50 περνάμε στην σύγχρονη μόδα ,στο lifestyle ;!!
Πως το τρομοκρατημένο βλέμμα του γυμνού παιδιού γίνεται ο καταλύτης
και ξεσηκώνει μέσα μας την αντίδραση απέναντι στον όλεθρο της πυρηνικής
καταστροφής βάζοντας γκέμια στις φιλοδοξίες μας;!!
Πως τα σκληρά αποφασιστικά μάτια του Τσέ γίνονται σύμβολο επανάστασης ,
σύμβολο ελευθερίας;!
Ενα κλίκ ,η αιχμαλωσία μιας σταγόνας Χρόνου ,το πέρασμα στην αιωνιότητα.
Η Φωτογραφία το δικό μας όπλο ενάντια στην λήθη!
2 σχόλια:
Δεν ήξερα που ακριβώς να σου κάνω ένα γενικό comment, και είπα να το κάνω εδώ. Καλή αρχή στο blog σου και keep on shooting! θοδωρής.
εισε Φωτογραφος φιλε μου, πολυ καλες ληψεις τουλαχιστον για τα δικα μου "γουστα" :)Συνεχισε να δινεις
Δημοσίευση σχολίου