PhOtOGrApHy and PaINtInG by GREGORY DALLIS

Είναι μέρες που νομίζεις πως η ζωή σ' εξαπάτησε
Πως κρατούσε τόσον καιρό κρυφό το πιο άδικο παιχνίδι της
Για να παίξει σήμερα μαζί σου

Είναι φορές που ο ήλιος έχει δύσει απ' το πρωί
Και το μικρό παιδί μέσα σου φοβάται να περιμένει το σούρουπο
Μα πόσο σκοτεινότερο μπορεί κι αυτό να είναι;

Είναι στιγμές που θέλεις να χωρίσεις απ' αυτήν
Κι όμως η καρδιά σου συνεχίζει να χτυπά, ανυπάκουα, αδιάκοπα
Απλά και μόνο γιατί έτσι έχει μάθει

Ήταν και κάποτε που κάθε αυγή έφερνε μια νέα χαρά
Και κάθε λιόγερμα άφηνε πίσω μια συγκίνηση
Μα έχεις τόσον καιρό ν' ακούσεις τούτο το παραμύθι, που το 'χεις ξεχάσει
Ίσως μάλιστα να σε ξέχασε κι εκείνο...