Δοκιμάζω τα όρια τής αντοχής μου
όταν υπερβαίνω τα σύνορα τής λογικής.
Ξεκινώ ένα δύσκολο ταξίδι
χωρίς συνοδοιπόρο.
(Αν μάθεις να βιώνεις τη μοναξιά,
μονάχα τότε επιβιώνεις)
Εγώ είμαι εγώ,
ακόμα και όταν δεν συνειδητοποιώ ποιoς είμαι,
όταν δεν αναγνωρίζω πράξεις ή λόγια μου,
όταν κάθε εξωτερική σύγκρουση τρέπεται σε ενδόμυχη.
Κάτι τέτοιες στιγμές
ψάχνω την παρηγοριά στα σοκάκια τής Νύχτας,
αναζητώ την ανακούφιση στις πλατείες τής Μοναξιάς,
διαβαίνοντας τη λεωφόρο τής Θλίψης.
Μού έχει μείνει μια μόνη αξία·
Μον-αξιά…
Εκεί που τελειώνει η μελαγχολία, η μοναξιά και η εγκατάλειψη
αρχίζει το όνειρο.
Σε κάθε τοίχο βλέπω ζωγραφισμένη τη Ματαιότητα
με χρώματα θαλασσινής ψυχής.
Τα παραμύθια ποτέ δεν μιλούσαν για δράκους
που επιβίωναν.
Το κακό πάντοτε εξορκιζόταν,
τα πριγκιπόπουλα ζούσαν ευτυχισμένα.
Κανείς δεν μού μιλούσε για τον πόνο,
για να μην πληγωθώ πρόωρα.
Με σκότωσαν, όμως, και με σκοτώνουν ακόμα
ακόμα και την ώρα που προσδοκώ την Ανάσταση
πάνω στα συντρίμμια μιας χαμένης ζωής
που δόθηκε πίσω στον Δημιουργό της...
όταν υπερβαίνω τα σύνορα τής λογικής.
Ξεκινώ ένα δύσκολο ταξίδι
χωρίς συνοδοιπόρο.
(Αν μάθεις να βιώνεις τη μοναξιά,
μονάχα τότε επιβιώνεις)
Εγώ είμαι εγώ,
ακόμα και όταν δεν συνειδητοποιώ ποιoς είμαι,
όταν δεν αναγνωρίζω πράξεις ή λόγια μου,
όταν κάθε εξωτερική σύγκρουση τρέπεται σε ενδόμυχη.
Κάτι τέτοιες στιγμές
ψάχνω την παρηγοριά στα σοκάκια τής Νύχτας,
αναζητώ την ανακούφιση στις πλατείες τής Μοναξιάς,
διαβαίνοντας τη λεωφόρο τής Θλίψης.
Μού έχει μείνει μια μόνη αξία·
Μον-αξιά…
Εκεί που τελειώνει η μελαγχολία, η μοναξιά και η εγκατάλειψη
αρχίζει το όνειρο.
Σε κάθε τοίχο βλέπω ζωγραφισμένη τη Ματαιότητα
με χρώματα θαλασσινής ψυχής.
Τα παραμύθια ποτέ δεν μιλούσαν για δράκους
που επιβίωναν.
Το κακό πάντοτε εξορκιζόταν,
τα πριγκιπόπουλα ζούσαν ευτυχισμένα.
Κανείς δεν μού μιλούσε για τον πόνο,
για να μην πληγωθώ πρόωρα.
Με σκότωσαν, όμως, και με σκοτώνουν ακόμα
ακόμα και την ώρα που προσδοκώ την Ανάσταση
πάνω στα συντρίμμια μιας χαμένης ζωής
που δόθηκε πίσω στον Δημιουργό της...
3 σχόλια:
Πολύ ωραίο το blog σου φίλε paspantoy!!!
Γράφεις πολύ εντυπωσιακά κείμενα..
Αυτό που μ' αρέσει με σένα είναι οτι τολμάς!!!!!! Έστειλες μία πολύ καλή φωτογραφία στο eikonesEURO2008
(για το DPGR μιλάω) και είσαι ο πρώτος και μόνος μέχρι τώρα! Κάτι τέτοια θέλει μαγκιά για να το κάνει κάποιος... Μπράβο σου!!!
Φιλικά, Μάνθος
Σε ευχαριστω φιλε μου
Τυχαία βρήκα την ιστοσελίδα σου, φίλε paspantoy, και σ' ευχαριστώ πολύ που με τιμάς με την ανάρτηση ενός ποιήματός μου...
Θα ήθελα μόνο να σε παρακαλέσω να προσθέσεις το όνομά μου και τον τίτλο (στο ποίημα που ξεκινάει με: "Δοκιμάζω τα όρια τής αντοχής μου..." / Τίτλος: "Φτωχή ανθρώπινη διάγνωση"). Σ' ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου