Χρόνε δράκε, η ανάσα σου καυτή από πάνω μου περνάει
πώς τα λεπτά κυλούν; Ποια μοίρα τα έχει σπρώξει πάλι;
στα δευτερόλεπτα σου χρόνε το είναι μου γερνάει
δες πως περνούν οι ώρες σου, απόκοσμη είναι μες το μυαλό μου ζάλη.
Ποιος ήλιος χρόνε τώρα πάνω μου θα λάμπει; Ποια άνοιξη;
για αιώνες μόνος στα πέρατα του χρόνου θ' αργοπεθαίνω
σε ποια χείλια τώρα ευλαβικά θα σκύβω με κατάνυξη;
με ποιο κορμί -αγγέλων φτερά- ψηλά στον ουρανό θα ανεβαίνω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου