Η ζωή είνια ένας λαβύρινθος. Τόσο περίπλοκη και παράλογη, τόσο δεμένη με το μυστήριο.
Κι ο εαυτός μας ο ίδιος είναι ένας λαβύρινθος, απ΄όπου παλεύουμε με τα όνειρα μας να βγούμε στο φως.
Και μια μέρα πεθαίνουμε, ανεξήγητα κι απροειδοποίητα και, βεβαίως, αθέλητα. Και δεν ξέρουμε ούτε τότε αν έτσι ξεμπερδεύουμε ή αρχίζουμε πάλι απ΄την αρχή.
Δεν υπάρχει έλεος για σένα, φίλε, απ΄τη στιγμή που τόλμησες να γεννηθείς. Οφείλεις πια να υποστείς την πραγματικότητα, τα επίχειρα της τόλμης σου.
"Είναι παράλογο που έχουμε γεννηθεί και παράλογο που πεθαίνουμε", λέει ο Σάρτρ.
Πόσο δίκιο έχει!
Λένα Παππά
(Απο το Μυθιστόρημα "ΧΩΡΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ" εκδόσεις Λιβάνη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου