Αληθινό είναι ό,τι σπαταλιέται
δίχως εμφανείς λόγους
Ό,τι εκσφενδονίζεται στο μηδέν
δίχως ουρές και ίχνη
Ό,τι υπάρχει από σύμπτωση
δίχως να καυχιέται γι' αυτό
δίχως να νοιάζεται αν θα μπορεί
για πάντα να μη καυχιέται γι' αυτό"
"Κάθε ταξίδι
Εκκρίσεις σπάταλες
Ιδρώτας κι αίμα
Ιχνογραφίες τραγικές
Πάνω σε πλάτες αφιλόξενες
Ανθρωποφάγων λεωφόρων
Σκύβω το κεφάλι
Μια μια τις ξανακολουθώ
Όχι γιατί μπορεί να με ζεστάνει
Ένα δωμάτιο
Μα να, σα φτάνω κάπου
Εκείνη μόνο τη στιγμή
Θαρρώ πως κρύβομαι"
"Θεέ του μισού και της χαμένης επιστροφής
Μπορώ να δανειστώ τα δυο σου ξυλοπόδαρα;
Αν το κεφάλι σου είναι ένας εύφλεκτος πλανήτης
Μπορώ να σ' αγαπήσω για λίγο;"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου