Με ποιόν δε θα καθόταν ο Δίκαιος
αν ήτανε να βοηθήσει έτσι το Δίκιο;
Ποιό γιατρικό θα' ταν πολύ πικρό
για τον ετοιμοθάνατο;
Τι βρωμιά δε θα' κανες
τη βρωμιά για να τσακίσεις;
Αν επιτέλους μπορούσες τον κόσμο ν' αλλάξεις, δεν θα
καταδεχόσουν να το κάνεις;
Ποιός είσαι;
Βυθίσου στο βούρκο
αγκάλιασε το φονιά, όμως
άλλαξε τον κόσμο: το' χει ανάγκη.
Χρειάζονται πολλά, τον κόσμο για ν' αλλάξεις:
Οργή κι επιμονή. Γνώση κι αγανάκτηση.
Γρήγορη απόφαση, στόχαση βαθιά.
Ψυχρή υπομονή, κι ατέλειωτη καρτερία.
Κατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου.
Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πως
την πραγματικότητα ν' αλλάξουμε.
Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Φανταστικές Γρηγόρη.......μου αρέσει το συναίσθημα που βγάζει ο πιτσιρικάς, αλλά και το άλλο το πιτσιρίκι, πολύ ωραίο, σκηνοθετική δουλειά.....το ποίημα δεν θα το σχολιάσω, δεν έχω μελετήση ποίηση!!
Το ξέρεις... είμαι fan! :)
Το ποίημα εξαιρετικό, δυνατό και τρυφερό μαζί!
Δημοσίευση σχολίου